Veelgestelde vragen over ritmestoornissen

Om uw hartritmestoornis op te sporen en te meten (langzame of snelle hartslag) kan uw arts een of meer van de volgende tests uitvoeren:

• Elektrocardiogram (ECG)
• Holter-monitor
• Implanteerbaar hartmonitoringssysteem
• Echocardiogram
• Angiografie
• Elektrofysiologisch onderzoek (EFO)

Het niet behandelen van een goedaardige aritmie bij een patiënt met een normale hartaandoening heeft mogelijk geen ernstige gevolgen, hoewel het uw levenskwaliteit aanzienlijk kan verminderen (angst opwekken of zelfs de levensduur beperken). Een soortgelijke goedaardige hartritmestoornis kan ernstige gevolgen hebben als deze niet goed wordt behandeld bij een patiënt met een hartaandoening. Kwaadaardige hartritmestoornissen kunnen leiden tot een acute hartdood als de juiste behandeling niet wordt toegepast.

Meer informatie over ritmestoornissen

De behandeling is afhankelijk van het soort hartritmestoornis dat u hebt. Sommige milde hartritmestoornissen hebben geen behandeling nodig. Vaak zijn bepaalde veranderingen in de levensstijl, zoals het vermijden van voeding waarvan de bloeddruk stijgt (alcohol, koffie, thee, frisdrank, chocolade), voldoende om een hartritmestoornis te minimaliseren. In andere gevallen kan een van de volgende beschikbare behandelingen worden overwogen:

• Antiaritmische medicatie om tachycardie-episoden te voorkomen.
• Radiofrequentie-ablatie, waarbij warmte wordt gebruikt om het probleemgebied te vernietigen.
• Cardioversie (elektrische schok die aan het hart wordt toegediend) terwijl de patiënt is verdoofd, of met medicijnen, om een abnormaal hartritme weer te normaliseren.
• Een pacemaker implanteren. Dit is een apparaat dat onder de huid wordt geïmplanteerd en waarbij een of meer geleidingsdraden naar het hart leiden. Ze laten de stimulatie van het hart toe en zijn een behandelingsoptie voor belangrijke bradyaritmieën (zeer trage hartslag).
• Het implanteren van een ICD (implanteerbare cardioverter-defibrillator). Het controleert het hartritme 24 uur per dag en dient automatisch therapieën toe om gevaarlijke snelle hartritmen te corrigeren.

Wanneer mensen verwijzen naar een pacemaker, bedoelen ze de pacemaker en de geleidingsdraden.

• Een traditionele pacemaker is een klein apparaat dat onder de huid wordt geïmplanteerd, meestal vlak onder het sleutelbeen. Het apparaat dient therapieën toe voor de behandeling van onregelmatige, onderbroken of trage hartslagen.
• Geleidingsdraden zijn dunne, zachte, geïsoleerde draden, ongeveer ter grootte van een spaghettisliert. De geleidingsdraden voeren de elektrische impuls van de pacemaker naar uw hart en verstrekken informatie over de natuurlijke activiteit van het hart aan uw pacemaker.

Voor de ingreep voor het implanteren van een pacemaker is geen openhartoperatie nodig en de meeste mensen mogen binnen 24 uur weer naar huis. Voorafgaand aan de operatie kunt u medicijnen krijgen waar u slaperig van wordt en waar u zich comfortabel van gaat voelen. De ingreep wordt over het algemeen uitgevoerd onder plaatselijke verdoving.

Soms vragen patiënten zich af of er een merkbare knobbel te zien is op de plaats waar het hartapparaat is geïmplanteerd. U kunt een kleine knobbel onder de huid waar de pacemaker is geïmplanteerd waarnemen.

Mobiele apparaten zijn veilig zolang u een gepaste afstand tussen het apparaat en uw pacemaker aanhoudt. Als u een mobiele telefoon, tablet of ander mobiel apparaat gebruikt, dient u een afstand van 15 centimeter tot uw pacemaker aan te houden om storing te voorkomen. Het wordt afgeraden om uw telefoon op het oor aan de kant van uw pacemaker te gebruiken en om de mobiele telefoon in een zak in de buurt van uw pacemaker te steken.

Ja. De meeste huishoudelijke apparaten zijn veilig in gebruik, mits ze goed worden onderhouden en in goede staat verkeren. Het betreft hier onder andere magnetrons, grote apparaten, elektrische dekens en warmtekussens.

Producten met een magneet, zoals magnetisch-therapeutische producten, stereo-luidsprekers en handmassageapparaten kunnen de werking van de pacemaker tijdelijk verstoren. Wij adviseren om voorwerpen met een magneet minstens 15 cm uit de buurt van uw pacemaker te houden. Wij raden het gebruik van magnetische matrasbeschermers en kussens af, omdat het moeilijk is om een afstand van 15 centimeter aan te houden bij het gebruik van deze artikelen.

Gezien de korte duur van de veiligheidscontrole is het onwaarschijnlijk dat uw pacemaker wordt beïnvloed door metaaldetectoren of scanners die uw volledige lichaam scannen zoals die in luchthavens worden aangetroffen. Om het risico op tijdelijke interferentie met de pacemaker tijdens de veiligheidscontrole te minimaliseren, moet u geen metalen oppervlakken rond de scanapparatuur aanraken. Stop of treuzel niet in een detectiepoort, maar loop met normale snelheid in één keer door de poort. Als een draagbare detectiestaaf wordt gebruikt, kunt u de beveiligingsbeambte vragen deze niet voor uw pacemaker te houden of ervoor heen en weer te zwaaien.

U kunt ook vragen of u gefouilleerd kan worden als alternatief. Als u zich zorgen maakt over deze beveiligingsmethoden, kunt u de beveiligingsbeambte de id-kaart van uw apparaat laten zien en de aanwijzingen van het beveiligingspersoneel volgen.

De meeste of alle activiteiten kunnen worden hervat na het herstel van een implantaatprocedure. Uw arts zal u echter vragen bepaalde activiteiten te vermijden, zoals ruwe contactsporten. Zorg ervoor dat u uw beoogde activiteiten en levensstijl met uw arts bespreekt om tot een plan te komen dat het beste voor u werkt.

Wanneer mensen verwijzen naar een implanteerbare cardioverter-defibrillator, verwijzen ze naar het systeem: de defibrillator en de geleidingsdraden.

• Een pulsgenerator (defibrillator) werkt als een kleine computer en bewaakt het hart voortdurend, en dient automatisch elektrische pulsen of schokken toe om snelle hartritmen te corrigeren.
• Dit is een klein apparaat, ongeveer zo groot als een lucifersdoosje, dat meestal net onder uw sleutelbeen wordt geïmplanteerd. Geleidingsdraden zijn dunne, zachte, geïsoleerde draden, ongeveer ter grootte van een spaghettisliert. Ze worden door een ader in uw hart geplaatst en verbonden aan de defibrillator. Geleidingsdraden voeren de elektrische impuls van de defibrillator naar uw hart en sturen informatie over uw natuurlijke hartactiviteit terug naar de defibrillator.

Als uw arts heeft gesuggereerd dat u een ICD nodig hebt, kan het zijn dat u een abnormaal hartritme (aritmie) hebt of dreigt te krijgen, bekend als ventriculaire tachycardie of ventriculaire fibrillatie. Deze potentieel fatale snelle ritmen kunnen een acute hartstilstand (SCA) veroorzaken, die tot de dood kan leiden als deze niet onmiddellijk worden behandeld.

Een implanteerbare cardioverter-defibrillator is ontworpen om uw hartritme 24 uur per dag te bewaken. Als uw hart te snel of onregelmatig klopt, stuurt het apparaat eerst kleine pijnloze elektrische signalen om uw hartslag te corrigeren. Als de snelle hartslag (tachycardie) aanhoudt, dient de defibrillator een elektrische schok toe om de normale hartslag te herstellen. De implanteerbare defibrillator kan ook worden gebruikt voor trage hartritmen door elektrische impulsen naar het hart te sturen om het te corrigeren. Uw arts programmeert de ICD om de meest effectieve therapieën toe te dienen voor uw hartaandoening.

De implantaatprocedure voor een defibrillator vereist geen openhartoperatie en de meeste mensen gaan binnen 24 uur weer naar huis. Voorafgaand aan de operatie kunt u medicijnen krijgen die u verdoven en waar u zich comfortabel van gaat voelen. De ingreep wordt over het algemeen uitgevoerd onder plaatselijke verdoving.

De implantatieprocedure omvat over het algemeen de volgende stappen:

• Er wordt vlak onder uw sleutelbeen een kleine insnijding van ongeveer 5 tot 10 cm gemaakt
• Er worden een of twee geleidingsdraden door een ader in uw hart geleid en de geleidingsdraden worden aangesloten op de implanteerbare cardioverter-defibrillator
• Een eenkamer-ICD houdt in dat één geleidingsdraad in de onderste rechterkamer (ventrikel) van het hart is gevoerd. Een tweekamer-ICD houdt in dat er ook een geleidingsdraad in de bovenste rechterkamer (atrium) van het hart is gevoerd
• De pulsgenerator (defibrillator) wordt onder uw huid geplaatst en de insnijding in uw borst wordt afgesloten.

De term CRT-apparaat (cardiale-resynchronisatietherapie) verwijst eigenlijk naar het systeem: het CRT-apparaat en de geleidingsdraden.

• Een CRT-apparaat is een klein apparaat dat onder de huid wordt geïmplanteerd, meestal vlak onder het sleutelbeen. Het apparaat dient therapieën toe om de pompactie van het hart te coördineren en behandelt snelle, onregelmatige of lage hartritmes, afhankelijk van het type CRT-apparaat. Dit apparaat wordt ook wel een hartfalenapparaat, een pacemaker voor hartfalen, een biventriculair apparaat, een CRT-apparaat met drie geleidingsdraden, een CRT-P (pacemaker) of een CRT-D (defibrillator) genoemd
• Geleidingsdraden zijn dunne, zachte, geïsoleerde draden, ongeveer ter grootte van een spaghettisliert. De geleidingsdraden dragen de elektrische impuls van het CRT-apparaat naar uw hart, en sturen informatie over uw natuurlijke hartactiviteit terug naar het CRT-apparaat

U kunt de meeste of alle activiteiten hervatten na het herstel van een implantaatprocedure. Uw arts zal u echter vragen bepaalde activiteiten te vermijden, zoals ruwe contactsporten. Zorg ervoor dat u uw beoogde activiteiten en levensstijl met uw arts bespreekt om tot een plan te komen dat het beste voor u werkt.

Het is onwaarschijnlijk dat metaaldetectors (detectiepoortjes en draagbare detectiestaven) en full-bodyscanners (millimetergolfscanners of 3D-scanners) die onder andere te vinden zijn op luchthavens, invloed zullen hebben op de implanteerbare cardioverter-defibrillator (ICD).

Om bij screenings het risico op tijdelijke storing van uw ICD te minimaliseren mag u niet stoppen of treuzelen in een beveiligingspoortje. Loop op normale snelheid door het poortje. Als de beveiligingsbeambte een draagbare detectiestaaf gebruikt, vraagt u hem of haar om deze niet boven uw geïmplanteerde defibrillator te houden of heen en weer te zwaaien over uw ICD. U kunt ook vragen of u gefouilleerd kan worden als alternatief.

Als u zich zorgen maakt over deze beveiligingsmethoden, kunt u de id-kaart van uw apparaat laten zien en vragen om een alternatieve controle. Volg vervolgens de aanwijzingen van het beveiligingspersoneel.

Hoewel de meeste elektromagnetische velden in de thuisomgeving zelden van invloed zijn op de werking van een implanteerbare cardioverter-defibrillator, wordt aanbevolen om voorwerpen met magneten op een afstand van ten minste 15 centimeter van uw geïmplanteerde apparaat te houden.